1. Bila Tun M mengetuai gabungan pembangkang dlm PH hingga berjaya mencipta kemenangan yg di luar dugaan pada 9 Mei 2018, seluruh dunia terkejut dan mengkagumi kemunculan seorang perdana menteri yang tertua di dunia.
2. Ini bukannya kali pertama beliau menjejakkan kaki di ambang pintu kuasa. Beliau telah menikmati dan merasai kuasa sebelum ini selama 22 tahun sebagai PM dari tahun 1981 hingga 2003. Kembalinya beliau memegang jawatan ini setelah 15 tahun bersara adalah satu kepuasan kepada beliau sendiri. Dari seorang yg digelar diktator, beliau tiba2 menjadi penyelamat yg begitu mahsyur apabila berjaya mengalahkan Najib Razak, seorang PM yang amat jahat dan korup.
3. Beliau telah menjadi begitu popular sehinggakan terdapat kerisauan andainya beliau akan memegang tampuk kuasa selama mana yg beliau mahu dgn membelakangkan perjanjian awal untuk menyerahkan jawatan dan kuasa kepada Anwar Ibrahim selepas 2 tahun memegang jawatan PM. Anwar sebelum ini adalah anak didik beliau yg bertukar menjadi seteru dan kini beralih menjadi rakan seperjuangan. Beliau telah berulang kali menyatakan akan patuh pada perjanjian yg telah ditandatangani dan dipersetujui oleh semua rakan2 dalam PH.
4. Jangkamasa 2 tahun amatlah singkat, akan tetapi bagi seorang insan seperti Tun jika diletakkan ditempat itu, beliau akan dapat menghasilkan apa yg seorang bodoh seperti Zahid Hamidi mampu hasilkan dalam tempuh masa 20 tahun. Melihatkan bagaimana parti beliau (PPBM) dapat menguasai hampir sama banyak portfolio kementerian di kalangan 4 lagi rakan dalam gabungan PH walaupun adalah parti minoriti, adalah sesuatu yg mengkagumkan.
5. Selepas kemenangan bersejarah 9 Mei, parti Anwar (PKR) telah memperolehi 47 kerusi parlimen iaitu yg terbanyak manakala DAP di tempat ke-2 sebanyak 42 kerusi. PPBM hanya mampu memenangi 13 kerusi dan AMANAH 11, lantas membolehkan PH membentuk kerajaan dengan majoriti mudah 113 kerusi yg diperlukan.
6. Tun berjaya mengangkat sumpah sebagai PM-7 adalah kerana semua parti gabungan telah bersetuju akan perjanjian ini. Memandangkan tiada satu parti pun dalam gabungan adalah dominan dgn jumlah kerusi yg terbanyak juga adalah faktor penyumbang. Namun begitu, Anwar boleh menyingkirkan Tun dari kerajaan selepas dibebaskan dari penjara dan mendapat pengampunan penuh dari YDPA.
7. Desas desus mengatakan bahawa Anwar telah merancang untuk bergabung dengan samada Umno ataupun PAS atau kedua-duanya sekali bagi membolehkan Anwar merampas kuasa dari Tun. Logiknya, tidaklah sukar untuk menggantikan 13 kerusi milik parti Tun. Penasihat2 Anwar percaya Tun akan sekali lagi menidakkan Anwar menjadi PM seperti yg berlaku pada tahun 1998.
8. Tun dengan mudah mematikan langkah Anwar dengan melantik timbalan presiden PKR, Azmin Ali sebagai Menteri Hal Ehwal Ekonomi, sebuah portfolio kementerian yg baru ditubuhkan dan amat berkuasa.
9. Taktik pecah dan takluk ini telah berjaya memecahkan kekuatan PKR kepada separuh. Bagi memastikan sokongan dan ketaatan DAP dan kaum Cina, Tun memberikan 6 jawatan menteri kepada mereka termasuk jawatan kanan yg penting iaitu Menteri Kewangan kepada Lim Guan Eng, setiausaha agung DAP.
11. Parti PBB bekas KM Sarawak, Abdul Taib Mahmud yg mempunyai jumlah kerusi terbanyak iaitu 13 buah telah mengetuai pemberontakan selepas pertemuan beliau dengan Tun M bersama Tun Daim Zainuddin. Sebagai balasan untuk tidak menyiasat skandal rasuah dan pembalakan haram yg berdekad lamanya itu, Tun secara perseorangan dengan mudah telah merampas 'simpanan tetap' BN di Sarawak.
12. Umno dengan tiba2 menjadi celaru dan berada dalam keadaan ketidaktentuan. Keahlian Umno yg dikatakan berjumlah 3 juta orang dilihat berkeliaran tanpa arah seperti ayam tanpa kepala. Daripada gabungan gagah 13 buah parti dalam BN, ianya telah dikurangkan kepada hanya 3 buah. Kerusi gabungan BN telah dikurangkan kepada 56 dengan MCA dan MIC masing2 berpaut pada 1 kerusi.
13. Sebenarnya penyembelihan baru saja bermula. Sedang dalam keadaan ahli2 Umno yg kucar kacir dan patah semangat serta tanpa halatuju yg jelas dari presiden baru mereka Zahid Hamidi, Tun tidak perlu bekerja lebih keras lagi. Suka atau tidak, orang tua yg berumur 93 tahun ini adalah 'master strategist'.
14. Bagi mengetahui sokongan sebenar rakyat kepada Umno dan Pas, Tun membenarkan perarakan anti-ICERD diteruskan. Zahid Hamidi dan Hadi Awang merasakan inilah peluang keemasan bagi mereka berdua untuk meraih sokongan orang Melayu-Islam bagi melawan kerajaan Tun. Demonstrasi yg digembar-gemburkan sebagai perhimpunan sejuta orang telah menemui kegagalan di mana hanya 55 ribu orang yg hadir. Kedua-dua mereka, gangster Zahid dan ekstrimis Hadi mahu menggunakan isu ICERD bagi mengukur tahap sokongan orang Melayu-Islam kepada penyatuan ummah Umno-Pas.
15. Sebaliknya, laungan api sentimen perkauman dan agama itu telah memakan diri mereka kembali. Pada 12 Disember, hanya selepas 4 hari demonstrasi itu diadakan, bermula satu lagi penghijrahan besar2an dari Umno Sabah di mana 9 daripada 10 ADUN, 5 daripada 6 MP dan 2 orang Senator telah keluar parti. Berbagai sebab atau alasan telah diberikan oleh mereka2 yg keluar parti secara besar2an itu.
Walaubagaimanapun, mengikut sumber, sebab sebenar adalah kerana timbul kerisauan di kalangan mereka yg melihat Umno akan menjadi parti pelampau agama kerana terlalu condong kepada PAS. Inilah sebabnya PAS tidak dapat bertapak di Sabah selama ini. Umno di Sabah adalah berlainan dari di Semenanjung. Mungkin atas sebab kebodohan Zahid Hamidi yg tidak mengetahui bahawa Umno Sabah sebenarnya mempunyai ramai ahli2 yg bukan beragama Islam.
16. Sehari selepas perhimpunan pada 8 Disember, Zahid dengan bangganya mengisytiharkan ianya sebagai satu kejayaan besar dan berjaya dihadiri oleh seramai 500 ribu orang Melayu-Islam. PAS dan Umno mengumumkan bahawa mereka akan menubuhkan jawatankuasa bersama bagi membincangkan isu2 berhubung dengan kedudukan Islam dan kedudukan istimewa orang Melayu serta mencadangan satu perikatan atau kerjasama malah lebih jauh lagi, satu penggabungan dalam masa yg terdekat.
17. Tun sungguh nakal kerana memberikan Umno tali bagi mereka menggantung diri mereka sendiri. Kesemua pemimpin2 Umno Sabah dan perwakilan yg dilantik telah keluar parti dan mengisytiharkan sokongan kepada kerajaan PH di bawah kepimpinan Tun sebagai PM. Kini Umno di negeri Sabah hanya mempunyai seorang MP dan seorang ADUN.
18. Terima kasih kepada perhimpunan anti-ICERD, 54 MP Umno telah berkurangan lagi kepada hanya 43 selepas fiasko Sabah. Jumlah ini adalah hampir separuh daripada jumlah asal sebanyak 79 MP, kehilangan dalam jangkamasa 6 bulan sahaja di bawah kepimpinan Zahid. Boleh tahan juga bagi seorang pendatang Jawa Pornorogo yg bercita-cita untuk menjadi presiden Umno. Selepas keruntuhan Umno Sabah, adalah dilaporkan akan berlaku dalam masa terdekat satu lagi penghijrahan besar2an dari Umno.
19. Sekurang2nya seramai 32 MP Umno dikatakan telah beralih sokongan dan ketaatan mereka kepada Tun secara senyap. Jika ini berlaku, Umno akan lumpuh dengan hanya 11 MP berbaki. PPBM kini memiliki 16 MP setelah 3 MP melompat masuk dari Umno sebelum ini.
20. Jika PPBM di bawah Tun bersetuju untuk menerima masuk 32 MP yg bakal melompat, parti Tun akan mendapat lonjakan jumlah MP seramai 48 orang, hanya tempat kedua di belakang parti PKR Anwar dengan 50 MP. Tun tidak mengatakan akan terus menerima masuk kesemua MP Umno di atas. Mereka hendaklah menjadi MP bebas atau mesra PH terlebih dahulu. Ini penting kerana katak2 ini diperlukan bagi melaksanakan agenda reformasi institusi.
21. Dari sebuah 'parti nyamuk' dengan hanya 13 MP seperti yg pernah disindir oleh Nazri Aziz, amatlah menakjubkan bila Tun dapat menguasai keseluruhan kerajaan 222 kerusi. Jika sekalipun tanpa 32 katak Umno itu, dengan 19 MP Sarawak dan 5 MP Sabah yg mesra PH, bermakna PH mempunyai 146 undi, hanya kekurangan 2 undi bagi menguasai majoriti 2/3.
22. Cybertrooper, jentera propaganda dan blogger pro-Umno telah meramalkan dan berharap dengan penggabungan Umno-Pas itu akan muncul satu kuasa kuat yg baru. Mereka mencadangkan Zahid dan Hadi hanya perlu melaung dan memainkan isu2 perkauman, agama dan Raja secara berterusan dan berharap kerajaan PH akan tumbang.
23. Tun mempunyai jalan keluar yg lebih baik daripada penggabungan iaitu dengan menyembelih Umno seperti khinzir dan menafikan PAS dari mengambil kesempatan dengan menunggang Umno yg sedang bermasalah. Dari pemimpin sebuah parti minoriti, Tun bukan sahaja berjaya memecahbelahkan Umno menjadi serpihan2 sampah kecil, tetapi juga mampu mengitar semula sampah2 tersebut menjadi alat yg berguna kepada beliau, tanpa sebarang janji untuk menyimpan sampah sarap tersebut.
24. Personaliti2 dalam Umno tertarik untuk bertukar sokongan kepada Tun kerana melihatkan kepada potensi perebutan kuasa di antara Tun dan bakal PM-8 Anwar. Pentadbiran Tun mahu mengambil personaliti yg berkualiti untuk menyertai PPBM. Kemungkinan mereka2 ini telah dipelawa untuk menyertai parti Tun. Spekulasi mengatakan bahawa Tun tidak berpuashati dengan barisan kabinet yg sedia ada dan akan menggantikan mereka yg tidak berkemampuan. Dalam waktu yg sama, Tun menghantar isyarat dan menunjukkan kepada Anwar bahawa beliau adalah seorang pemimpin yg kuat.
25. Percaturan Tun bagi mengatur semula dan menguatkan barisan penyokong beliau adalah juga bertujuan untuk periksa dan imbang kuasa Anwar, yg dilihat semakin tidak sabar dan gelojoh untuk menggantikan beliau sebagai PM-8.
26. Dalam pada itu, parti pembangkang akan terus berada dalam keadaan tertekan memandangkan Najib sebagai pengerusi lembaga penasihat BN dilihat semakin hampir menjadi tetamu kepada penjara Sg Buloh. Begitu juga dengan Zahid sebagai presiden Umno yg berdepan dengan 87 pertuduhan salahlaku jenayah dan akan memulakan perbicaraannya tidak lama lagi. Kebarangkalian kedua-dua mereka dibebaskan dari semua pertuduhan boleh dikatakan adalah zero.
27. Umno dan Pas kini bergelut dalam usaha mendapatkan semula sokongan dan undi orang2 Melayu. PAS hanya kuat di negeri Kelantan dan Terengganu. Mereka tidak menjadi ancaman besar kepada PH. Penggabungan Umno-PAS jika menjadi realiti akan menyebabkan lebih ramai lagi ahli dari kedua-duanya yg akan keluar parti.
28. Pemerhati politik rata2 mengatakan bahawa sekiranya PH dapat mengelakkan pergolakan dalaman, mereka akan dapat memerintah Malaysia melepasi PRU15 kerana faktor Umno hanya tinggal nyawa2 ikan.
Tun masih ada masa setahun setengah lagi untuk mencatur dan mengukuhkan parti PPBM dalam gabungan PH agar menjadi sebuah parti yg dominan dan disegani sebelum menyerahkan kerusi PM kepada Anwar. Bagi ramai pemerhati politik, mereka berpendapat Tun akan dapat mencapai objektif ini dengan mudah kerana Tun adalah seorang 'polical genius dan master strategist' yg tiada bandingan. - Che Azemi
Cloak of anger and frustration over the land...
At about 4pm on May 9 last year, I was wheeled into a classroom of the Anglo-Chinese School in Klang. I was adamant that I cast my vote at all costs even on a wheelchair. Jokingly, I told my daughter: “If I don’t go and if my friend Charles Santiago loses by one vote, I will carry it for the rest of my life!”
That night, former colleagues turned up in the house and our eyes were glued to the two television screens. We could access Malaysiakini on and off because of the huge volume of traffic. The impossible happened.
Five weeks earlier, lying in a hospital bed, I watched the three terrestrial TV stations – RTM1, RTM2 and TV3 – telecasting live the launch of BN’s manifesto. The next day, the Jalils, Wongs, Azmans and Ashraffs were extolling the virtues of Najib Abdul Razak and his comrades and demonising Dr Mahathir Mohamad and his newly-formed Pakatan Harapan.
It was during one of these tirades that Najib screamed: “Lawan tetap lawan. Saya anak jantan.” But two days later after the election, he was hurrying to the Subang airport to board a private jet for a supposed holiday – but it did not happen.
Why delve into these past issues, you may ask. The answer is simple – most of what we were promised is not being delivered. We wanted change, we wanted a new government that cares for the people and we wanted assurances that leaders would no longer line their pockets at the expense of the people.
When Mahathir wanted to appoint himself as education minister, we told him in unison of the manifesto's condition - that the prime minister cannot hold any other ministerial post. He backed down, giving us the impression that his persona had changed – no longer making arbitrary and unilateral decisions.
A year later, the rumblings have started. Initially in whispers and now has soared to loud voices. For a while, I replied to the detractors: Please choose between a set of inexperienced people (most of them new) who are falling on their feet and a set of corrupt leaders who previously stole from government coffers and brought the nation to the brink of bankruptcy.
I extolled the qualities of some of the policies and commended our new-found freedoms to assemble and protest and to be able to write and criticise constructively. The focus on lifting the living standards of the B40 group, new housing policies and incentives to boost foreign investments were among the pluses for the new government.
It made sense. When ministers fumbled and tripped in the initial stages, we understood that they were new and needed time. For a while this mantra sold. But discontent and unhappiness have now grown to anger and frustration.
Why? Because the government (read Mahathir) never believes in consultation. Instead, it is pushing unpopular policies at their whim and fancy. We are told that there was consensus in the cabinet when deciding to extend the licence of Lynas for another six months. However unpopular the decision is, there was discussion and it is now for those who agreed with the decision to defend their stand.
So, why was a similar stand not taken on khat and other contentious issues? Why hasn’t there been consensus on a more important issue – the antagonising of our plural society through race and religion? Why are they not doing anything about the animosity and hatred spewed on social media?
These questions need answers and the people want them fast. The police even arrested a man for allegedly criticising Mahathir but the prime minister decreed that he is not above criticism. If they can act speedily against such an utterance, what about those who talk about violence and killing?
Have we gone back to the bad old days when certain people could not be touched or prosecuted without a “mandate” from Putrajaya? Our graft fighters and the police have been directed to carry out their duties and responsibilities with any interference. Why, then, are some people dealt with by an iron fist while others are treated with velvet gloves?
This government should be firm in dealing with delinquents and trouble-makers swiftly and direct the authorities to get cracking when the first signs of misuse and abuse of race and religion emerge. Why are we pussyfooting in the case of Zakir Naik who has broken the rules of our land?
Why are there double standards? Why do the police can arrest ordinary people hours after making inciting speeches while another who does the same is allowed to continue to spew untruths based on religion? We, the people, wait for the answers with bated breath. - R Nadeswaran
Wajah-wajah anggota keselamatan negara bersama ahli keluarga masing-masing sebelum berlepas untuk "makan dan tidur" di Lubnan. "A soldier doesn't fight because he hates what's in front of him, he fights because he loves what he left behind" - f/bk
Jgn lupa org tua ni jugak ya!..Sama biol dgn si Cina tolol di bawah ni....
Itulah yang pelik, otak pencacai² dan penyangak² semua dah karat kot...
No comments:
Post a Comment